Οι φόρμες του αυτοσχεδιασμού είναι το πιο άμεσο όχημα για να έναν mutrib, μούτριμπ (τραγουδιστή) ή έναν οργανοπαίχτη με σκοπό να συνδεθεί με το κοινό του καθώς αναπτύσσουν και δουλεύουν πάνω σε sayr ενός μακάμ.
Τα Λαγιάλι είναι ένας σόλο φωνητικός αυτοσχεδιασμός πάνω στην φράση “Για λέιλ Για Αΐν”, (Ω Νύχτα, Ω Μάτι), όπου “Λαγιάλι” είναι ο πληθυντικός της λέξης “Λέιλ” στα Αραβικά. Αυτή είναι μία φράση κατά παράδοση που δεν χρησιμοποιείται με την κυριολεκτική της σημασία πια, αλλά έχει γίνει περισσότερο ως φωνητικό γέμισμα και όχημα για φωνητικά διανθίσματα.
Τα Λαγιάλι μπορεί να είναι αυτοτελή αλλά πιο κοινά χρησιμοποιούνται ωας πρελούδιο για την επόμενη φωνητική φόρμα (π.χ. Μαουάλ, Κασίντα, ή ακόμα και φόρμα φωνητικής σύνθεσης). Σε αυτήν την περίπτωση, υπηρετούν σαν προθέρμανση, και βοηθάνε τον τραγουδιστή να εγκληματιστεί στο μακάμ.
Το Μαουάλ (πλ. Μαουαουίλ) είναι ένας σόλο φωνητικός αυτοσχεδιασμός πάνω σε Αραβικό ποίημα στην καθομιλουμένη. Για παράδειγμα, το ποίημα θα μπορούσε να είναι στην Αιγυπτιακή, Λιβανική, Συριακή ή Ιρακινή διάλεκτο. Όπως και με άλλες φωνητικές αυτοσχεδιαστικές φόρμες, το Μαουάλ είναι ένα όχημα παρουσίασης της πορείας/ανάπτυξης του μακάμ, όπως επίσης και της ομορφιάς της φωνής του τραγουδιστή και της τεχνικής του στα διανθίσματα.
Ένας σημαντικός τύπος Μαουάλ είναι το "Μπαγκντάντι Μαουάλ", λέγεται επίσης και Σαμπάουι (από το Σάμπαα, αριθμό 7) επειδή περιέχει εφτά γραμμές που ομοιοκαταληκτούν ως εξής: A, A, A, B, B, B, A. Το Μπαγκντάντι Μαουάλ είναι πολύ δημοφιλές στο Χαλεπιανό (από το Χαλέπι) ρεπερτόριο, μαζί με τις φόρμες των Μουασαχάτ και των Κουντούντ.
Η Κασίντα (πλ. Κασάεντ) είναι ένα έμμετρο ποίημα σε κλασσικά Αραβικά. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε φόρμα σύνθεσης (βλέπε Κασίντα Σύνθεσης) ή, στην προκειμένη την περίπτωση, σε αυτοσχεδιαστική Κασίντα. Η εν λόγω φόρμα είναι πανομοιότυπη με το Μαουάλ στον τρόπο που περιλαμβάνει την ανάπτυξη του μακάμ, και τις ικανότητες και τέχνη του τραγουδιστή.
Το Τακσίμ (πλ.Τακασίμ) είναι αυτοσχεδιασμός σε όργανο καθοδηγούμενος από πλάνο βασισμένο στην παράδοση το οποίο ακολουθεί από πολύ κοντά την πορεία/ανάπτυξη ενός μακάμ (συμπεριλαμβάνοντας τονισμό, φρασεολογία και μετατροπία). Το Τακσίμ επίσης παρουσιάζει την ομορφιά του οργάνου, τις δυνατότητες του στα διανθίσματα, και τις ικανότητες, τεχνική και προσωπικό ύφος του οργανοπαίχτη.
Το Τακσίμ πρέπει να ακολουθεί μία αφηγηματική ροή και να αποτελείται από μέρη ενδιάμεσων καταλήξεων και σύντομες παύσεις. Το Τακσίμ μπορεί να είναι αυτοτελές, ή ενσωματωμένο σε ένα τραγούδι ή Ουάσλα.
Το πιο δημοφιλές και διαδεδομένο όργανο για τακσίμ είναι το Ούτι, μαζί με το βιολί, Νάι και Κανονάκι. Αραβοποιημένα όργανα όπως το ακκορντεόν μπροεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για ένα τακσίμ.
Εξερευνήστε άλλες ομάδες φόρμας: